Jordi Ebabani, linkspoot van BVV, is normaal gesproken een hele rustige jongen. Maar zodra hij op het veld staat, is hij niet meer te temmen. Zelfs na een doelpunt of overwinning bij een trainingspartijtje rent hij het liefst een rondje over het hele veld. Deze week is de fanatieke PSV’er – tegen wie je echt niet moet zeggen dat Ajax beter is – aan het woord in onze ‘Elf vragen aan…’.

• Naam: Jordi Ebabani.
• Geboren: 23 april 1996 in ‘s-Hertogenbosch.
• Club(s): Dit wordt mijn vijfde jaar bij BVV. Hiervoor heb ik bij NEC (amateurs), CHC en FC Engelen gevoetbald.
• Positie: Ik kan als linkshalf, linksback en links centraal spelen.
• Dagelijks leven: Al 21 jaar woonachtig in ‘s-Hertogenbosch en daarvoor 4 jaar in Sint Michielsgestel gewoond. Ik studeer in Eindhoven en als bijbaantje bezorg ik eten.

1. Sterkste/zwakste punt: Ik vind dat ik goeie eindpass heb en als ik weer op gewicht ben, heb ik ook een goed loopvermogen. Mijn minpunt is mijn concentratie.
2. Kunst- of natuurgras: Liever goed natuurgras, met een beetje motregen. Maar kunstgras vind ik ook niet erg.
3. Kleur voetbalschoenen: Donkerblauw.
4. Mooiste tenue en sportpark: Het mooiste tenue vind ik dat van Trinitas Oisterwijk, heeft iets weg van Paris Saint Germain. Het mooiste sportpark is dat van BVV.
5. Mooiste voetbalmoment: Mijn debuut bij BVV, toen ik 17 jaar oud was, tegen EFC. Op zaterdag had ik een dramatische wedstrijd gespeeld met de jeugd. Toch belde Mark van de Wal een dag later, of ik bij het eerste op bank wilde zitten. Ik wist even niet wat me overkwam. Ik zat in de kleedkamer en mijn hart klopte in mijn keel. Knikkende knieën, alles. Tijdens de warming-up werd het alleen maar erger. Ik mocht twintig minuten voor tijd invallen en was blij dat het voorbij was. Achteraf gezien had ik er meer van moeten genieten.
6. Dieptepunt/grootste blunder: Mijn grootste dieptepunt was in 2019, toen we met BVV op de een-na-laatste speeldag het kampioenschap verspeelden. Daar ben ik nog weken ziek van geweest. Als je keek wat voor materiaal we dat seizoen hadden, dan was het moeilijk te bevatten dat we geen prijs pakten.
7. Opvallendste teamgenoot: Hamed Hashimi en Filip Anusic. Wij zijn heel hecht en kunnen veel met elkaar lachen. Soms zeggen ze dat wij een beetje onze eigen taal spreken, we leven in onze eigen wereld.
8. Voetbalhumor: Toen we bij CHC zaten, waren Filip en ik niet echt zeker van een basisplaats. Heel toevallig kregen onze directe concurrenten het bij de training op donderdag met elkaar aan de stok. De trainer kwam naar ons toe en zei: jullie starten zondag. We waren allebei blij. Die vrijdag gingen we samen bespreken wat we in de wedstrijd zouden doen. “Als ik de bal krijg, moet jij zo lopen, en andersom doe ik dit.” Zaterdag weer gingen we het weer bespreken, we waren er helemaal klaar voor. Maar op zondag waren we allebei 30 seconden te laat en uiteindelijk stonden we dus weer wissel.
9. Wat wil je nog bereiken: Dit is mijn vijfde jaar bij BVV en ik zit voor mijn gevoel wel op mijn plek. Door de lockdowns heb ik geleerd niet te ver vooruit te kijken, maar als er wat moois komt dan sta ik er altijd voor open.
10. Beste speler uit de regio: Deze was niet makkelijk. Ik ben veel goede voetballers tegengekomen, maar ik bekijk het gewoon objectief. Hier ga ik veel gezeik mee krijgen, but I don’t care: Imad Hamria, Martie Aarts, Omar Jawara, Fons Bosman, Hamed Hashimi, Niels Nagtzaam en Erngelo Martha. Als deze jongens de geest krijgen, zijn ze een sensatie. Daarnaast voorspel ik een grote toekomst voor Wanderson Fernando dos Santos en Zakaria Abdellaoui, twee jeugdspelers van BVV.
11. Opvallendste regioclub: Het seizoen is net begonnen, dus moeilijk te zeggen wie het echt goed doet. Ik ben wel een beetje benieuwd naar DBN, de nieuwe gefuseerde club in Den Bosch.